रडवेल्या चेहऱ्यानी धावतपळतच घरात आली ती. सोफ्यावर पर्स फेकुन, धावतच आपल्या रूममधे गेली. आतून दाराची टिचकनी लावली अन् त्याच वेगाने बाथरूममधे गेली.शॉवर सुरु करून अंगावरच्या कपड्यानिशी ओली होत उभी राहीली. शॉवरच्या त्या थंड जलधारांमध्ये तिच्या डोळ्यांतील गरम आसवे कधी मिसळली तिलाच कळलं नाही.
कितीतरी वेळ तशीच राहीली पण शेवटी आलाच हुंदका दाटून अन् आपलाच हात आपल्या दाताखाली दाबत तोंड दाबून हमसाहमशी रडायला लागली. थोड्या वेळा पूर्वी घडलेल्या प्रकाराने पुरती दुखावली गेली ती. त्याला कारण ही तसंच होतं.
आज शैलेशनी मैत्रीच्या सर्व मर्यादा ओलांडून तिच्या समोर प्रेमाचा प्रस्ताव ठेवला होता. आज तिला स्वतःचाच राग येत होता.
का तिने शैलेश ची मैत्री स्वीकारली ? का ती स्वतःच्या कोशातून बाहेर आली ? का त्याने तिच्या मैत्रीचा असा अर्थ काढावा ? नेमकं कुठे अन् काय चुकलं तिचं ?
अशा असंख्य प्रश्नांनी तिच्या डोक्यात थैमान घातले होते आणी उत्तर मात्र कशाचेच सापडत नव्हते. अचानक भानावर आली ती,काहीतरी आठवलं तिला. पटकन शॉवर बंद केला. ओले कपडे बदलून घेतले.
आणी बाथरूमच्या बाहेर आली.ओले केस पुसून घेतले आणी आरशात स्वतः कडे बघायला लागली. शॉवर मधे जास्त वेळ उभं राहिल्याने अन् रडल्याने डोळे लाल झाले होते, चेहरा उतरला होता. पटकन चेहऱ्यावर थोडी पावडर लावली अन् स्वतःच केविलवाणे हसण्याचा प्रयत्न करू लागली . निशुच्या येण्याची वेळ झाली होती. निशु तिची मुलगी सध्या नववीला होती. निशु ट्यूशन वरून सात ला येत होती. म्हणुन तिनं सावरले स्वतःला अन् लागली स्वयंपाकाला.
पण काही केल्या तिचं लक्ष लागे ना…! राहून राहून तिचे डोळे भरून येत होते. का वागला शैलेश असा ? तीन वर्षापासूनची मैत्री आणी आत्ताच हे असं का बोलला असेल तो, निदान दोघांच्या वयाचा तरी विचार करायचा. पस्तीशी ची मी आणी शैलेश जेमतेम सत्ताविसेक वर्षाचा.
आठ वर्षांनी लहान आहे तो. मी संसारी तो अविवाहित. असा विचार तरी कसा केला त्याने. माझंच तर काही चुकलं नाही ना ? माझ्याकडून काही चुकीचा संदेश गेला नसेल ना ? तिला काहीच सुचत नव्हतं . तितक्यात निशु आली .
मम्मा, खूप भूक लागली ग …!
क्रमशः
सपना फुलझेले, नागपुर